Ben ölmeyeceğim desen de, bir gün olacaksın kara toprak.
Düşeceksin dalından, sen ki o yeşil yaprak.

Yaşamazsın sonsuza kadar dünyada.
Akmayacak kan bir gün bu damarlarda.

Malın, mülkün geçemez ahiret kapısından.
Durduramazsın tren kalkıyor istasyondan.

Mezarın başında sadece bir taş olacak.
Yağmurlar ıslatacak toprağını, belki çiçekler açacak.

Eskiden, belki küçük bir evin vardı, belki de şanın.
Şimdi ise sadece toprakla örtülü bir mezarın.

Her kim olursan ol, bir gün yatacaksın mezarda.
Ne sultanlar geldi geçti ne başkanlar,şimdi hiçbiri yoklar bu dünyada.

Sarayda oturanlar da evsiz olanlar da buluştu toprakta.
Şimdi hepsi huzur içinde mezarların da yatmakta.

Sakın iğrenme basmakta olduğun topraktan!
Bir gün bizim de farkımız kalmayacak, düşmekte olan o sarı yapraktan.






Dost bildiklerimiz bizi hançerledi.
Namus, şeref önemini yitirdi.
Para, Tanrı kesildi.
Öldü bu insanlık.

Zengin fakiri ezer.
Fakir çile çeker.
Dost düşmandan beter.
Öldü bu insanlık.

Dürüstlük tarih oldu.
Yardımseverlik boğuldu.
Sevmek yalan oldu.
Öldü bu insanlık.

Adalet zengin elinde.
Fakir ekmek peşinde.
Kardeşlik toprak dibinde.
Öldü bu insanlık.





Ne güzeller gördük, kalbi taştan inşa.
Ne güzeller gördük, ruhu inanmaz yaşa.

Ne baharlar gördük, güller, laleler ölü.
Ne kışlar gördük, karlar kardelenlerle örtülü.

Ne dertler gördük, hüznü yansıtan aya.
Ne sevinçler gördük, sığmaz olduk dünyaya.

Ne diriler gördük, sanki yaşayan bir ölü.
Ne ölüler gördük, üstü nurla örtülü.

Ne insanlar gördük, bir kuru ekmek elinde.
Ne insanlar gördük, para taşıyorlar kalplerinde.

Ne savaşlar gördük, birbirine dost iki düşman dolu.
Ne barışlar gördük, vuruyorlar bir masumu, bir çocuğu.

Ne aşklar gördük, ama aşık yok ortada.
Ne aşklar gördük, yazılsa da sığmaz ki destanlara.

Ne dostlar gördük, dertlerimizi örten ak bir ayla.
Ne dostlar gördük, ruhumuzu aydınlatan sanki bir ayla.






Seni sevmek bir ömre bedel.
Aşkım tanımaz hiçbir engel.
Sen de beni seviyorsan gel.
Seni sevmek bir ömre bedel.

Yaşamak zor sen olmayınca,
Kendimden geçerim, gözlerine dalınca,
Seni seveceğim bir ömür boyunca.
Seni sevmek bir ömre bedel.

Sana doyamadım bu dünyada.
Hep sen aktın her göz yaşımda.
Baharım kış oldu bu genç yaşımda.
Seni sevmak bir ömre bedel.

Sana kavuşmayı bekler bu can.
Bana bir cevap ver ya canan.
Der ki bu ömrü önüne seren Hakan:
"Seni sevmek bir ömre bedel."




Yaş 20' yi vurdu.
Başımda kara bulutlar,
Derin düşünceler içindeyim.
Kalbimde acı, yara, aşk,
Soruyorlar sen kimsin?
Cevap veremiyorum.
Bilmiyorum.Ben kimim, neyim?

Yaş 20'yi vurdu.
Sanki o an zaman durdu.
Yeni sorumluluklar, yeni duygular,
Hepsi beni buldu.
Kederim arttı, umutlarım da.
Önce mutlu oldum, sonra hüzünlendim.
Aklım karışık, kalbim karışık.
Karmakarış duygular içindeyim.

Yaş 20'yi vurdu.
Bir an dünya durdu.
İnsanlar hep aynı, koşuşturup duruyorlar.
Her yer kalabalık, sevgililer elele yürüyorlar.
Dünya kendi halinde, herkes iş güç peşinde.
Kimse beni görmüyor, ben dünyayı izliyorum.

Yaş 20'yi vurdu.
Gençliğim İstanbul'da boğuldu.
Sahilde dolaşırken akşamleyin ne güzel bir manzarayla karşılaşıyorum.
Köprünün ışıkları boğazın üstünde dans ediyor.
Herkes evine yetişmeye çalışıyor,trafik köprüde yoğun gözüküyor.
Kız kulesi,İstanbul'un gözbebeği o da benim gibi yanlız o da benim gibi İstanbul'u izliyor.
Kederlerimi boğaza attım bir an için.
Kendimi mavi gözlü kızın kollarına bıraktım: İstanbul'un.
Havanın soğukluğunu hissetmiyorum artık.
Hiçbir şey düşünmüyorum.Sadece İstanbul'u izliyorum.
Bir türkü söylüyorum boğaza karşı.
Biliyorum burdan ayrıldığımda dertler yine beni bulacak.
Ama ayrılmak zorundayım İstanbul Boğazı.

Yaş 20'yi vurdu.
Yine kederler,dertler beni buldu.
Yalnızım, düşünüyorum kendimi, elele sevgilileri gördükçe.
Neyse artık eve gitme vakti geldi.
Saat geç oldu.Yelkovanla akrep buluştu.
Yaş 20'yi vurdu.







Ben sana vurulmuşum.
Bir dal gibi kurumuşum.
Sensizliğinde boğulmuşum.
Çünkü, Ben sana aşığım.

Hayalimde hep sen vardın.
Beni aşkınla yaktın.
Damarlarımdan sen aktın.
Çünkü, ben sana aşığım.

Sensizlik zhirli bir ok oldu.
Beni kalbimden vurup yok oldu.
Yeter! Bu ayrılık çok oldu.
Çünkü, ben sana aşığım.

Hapsetti artık beni zaman.
Geçmiyor ki sensiz bir an.
Bak ne diyor bu deli aşık Hakan:
"Çünkü, ben sana aşığım."



Bütün insanlar benden uzakta,
Yanıbaşımda olsalar bile.
Bütün insanlar benden uzakta,
Kalabalıkta yalnızım diye.

Bir ışık var ufukta.
Beni çağırıyor, gidemiyorum.
Ruhum tuzakta,
Kalbimde zincir, beynimde kelepçe söküp atamıyorum.

Bir kelebek misali uçup da,
Yalnızlığımdan kaçamıyorum.
Bir gün sonunda ölüp de,
Zincirlerimden kurtulamıyorum.

Kalabalığın içinde bir yalnızlık
Ve yalnızlığın içinde bir adam.
Kaçmak için çabalıyor.
Aydınlığın içindeki karanlıktan.